Eski Türk inançları ile ilgili yapılan çalışmalarda Kuzeydoğu Asya ve Orta Asya önemli bir konumdadır. Eski Türk dini hakkında en önemli kaynağın “Hoytu Tamir” yazıtları olduğu ve ilk defa bu yazıtlarda Tanrı’ya “Iduk” sıfatının verildiği görülür.
1890’lı yıllarda bu bölgede ilk bilimsel araştırmalar W.Radloff, A.V.Anohin, V.I.Verbitsky, G.V.Ksenefontov gibi araştırmacılar tarafından yapılmıştır. Türkiye’deki ilk çalışmalar ise Ziya Gökalp, M.Fuad Köprülü, Abdülkadir İnan, İbrahim Kafesoğlu, Emel Esin gibi bilim adamları tarafından yapılmıştır.
Eski Türklerde, doğa güçlerine inanma, Atalar Kültü ve Gök Tanrı kültü şeklinde temel inançlar bulunaktadır. Tabiatta her birinin içinde gizli güçler, iyi ve kötü ruhlar olduğuna inanılan dağ-tepe, orman-ağaç, yer-su, taş-kaya, vb. canlı ve cansız varlıkların bulunduğuna inanılıyordu. Bu inanma Tabiat Kültü’nü oluşturuyordu. Türk kültüründe ölmüş veya yaşlı büyüklere saygıyı esas alan Atalar Kültü geçmişten günümüze önemini korumaktadır. Ölmüş atalarının ruhlarına kurban kesme ve yaşayan büyüklere hediyeler sunma bu inancın uygulamalarıdır.
Eski Türk inançlarında yüce, yüksek bir varlık ve her türlü olayın bir düzen içerisinde oluşmasını sağlayan varlık olan Tanrı’nın mekanı olarak Gök algılaması beraberinde Gök Tanrı kültünü oluşturmuştur.